Natuurlijk wil ik af en toe ook eens iets proberen, macarons stonden al een hele tijd op mijn lijstje en toen mijn lieve tante (ja die van de “Jam van mijn Tante”) aankwam met blank amandelmeel was dat een soort van flinke duw in mijn rug.
Een recept had ik al heel lang in mijn map en verder ging ik er net als een amandel, volkomen blanko in…. ik vond mijn eerste lading zelf eigenlijk ontzettend mooi maar….. geen voetje! En bovendien wat barstjes in het oppervlak, dus ondanks dat de smaak echt werkelijk hemels was… waren ze gewoon compleet mislukt….
En ik had nog wel zooo mijn best gedaan op de vulling, een ganache van heeeeel pure zwitserse chocolade met groene thee met rozenblaadjes en viooltjes. Dat was best bitter toen ik het proefde, dus heb ik er maar een dot honing doorgemengd, en toen was ie echt superlekker! Voor de tweede lading wilde ik wat anders, dus weer een oud recept uit de kast getrokken en marshmellowcreme gemaakt, ook zo lekker!
De tweede keer wat tips van taartvriendinnen opgevolgd en toen kreeg ik weliswaar geen barstjes en wel voetjes, maar de voetjes waren scheef en de macarons verkleurd. Dat schijnt sowieso ook bij blauw wat sneller te gebeuren. Ik wil dolgraag nog een keer hiermee aan de slag, maar het is de afgelopen week zo druk geweest, dat ik mijn amandelmeel weer even in de kast moest zetten.
Maar het moge duidelijk zijn, de macarons krijgen mij er niet onder, ik moet en ik zal mooie macarons leren bakken, het is werkelijk een prachtig en heerlijk avontuur!
taartenkunst.nl 